تشخیص اختلال شخصیت نمایشی و ۵ روش تشخیص آن

۱. نیاز شدید به توجه و تأیید:

• افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی  اغلب احساس می‌کنند که باید در مرکز توجه باشند و ممکن است برای جلب توجه دیگران به رفتارهای افراطی یا نمایشی متوسل شوند.
• این رفتارها می‌تواند شامل لباس پوشیدن تحریک آمیز، صحبت کردن با صدای بلند یا به اشتراک گذاشتن داستان‌های اغراق آمیز باشد.
• آنها ممکن است به شدت از بی توجهی ناراحت شوند و حتی ممکن است برای جلب توجه دوباره، خودآزاری کنند.

۲. احساسات شدید و متغیر:

• افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی  احساسات خود را به شدت و به طور ناگهانی تجربه می‌کنند و ممکن است در انتقال از یک احساس به احساس دیگر مشکل داشته باشند.
• آنها ممکن است به سرعت از شادی به خشم، اندوه یا ناامیدی تغییر کنند.
• این نوسانات خلقی می‌تواند برای خود فرد و اطرافیانش چالش برانگیز باشد.

۳. رفتار نمایشی و اغراق آمیز:

• افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی  ممکن است برای جلب توجه دیگران، داستان‌ها را اغراق کنند، با لحنی دراماتیک صحبت کنند یا حرکات و حالات اغراق آمیزی داشته باشند.
• آنها ممکن است از ظاهر فیزیکی خود برای جلب توجه استفاده کنند و لباس‌های تحریک آمیز یا آرایش غلیظ بپوشند.
• این رفتارها تلاشی برای جلب توجه و تأیید مورد نیازشان است.

۴.مشکل در حفظ روابط:

• نیاز مفرط به توجه، ناپایداری عاطفی و ترس از طرد شدن می‌تواند حفظ روابط پایدار را برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی  دشوار کند.
• آنها ممکن است در روابط خود ثبات و تعهد نداشته باشند و به سرعت از دیگران خسته شوند یا احساس کنند که به اندازه کافی مورد تحسین قرار نمی‌گیرند.
• این امر می‌تواند منجر به روابط آشفته و کوتاه مدت شود.

۵. احساس هویت ضعیف:

• افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی  ممکن است در درک حس خود به عنوان یک فرد واحد مشکل داشته باشند.
• عزت نفس آنها ممکن است به طور قابل توجهی تحت تأثیر نظرات دیگران باشد.
• آنها ممکن است احساس کنند که هویت ثابتی ندارند و دائماً در حال تغییر هستند تا با نیاز به تأیید دیگران مطابقت داشته باشند.

۶. تفکر نسبت دیگران

• افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی  ممکن است افراد را به دو دسته “خوب” یا “بد” تقسیم کنند و در دیدن نقاط قوت و ضعف افراد در طیف خاکستری مشکل داشته باشند.
• آنها ممکن است به سرعت در مورد دیگران قضاوت کنند و کسانی را که نیازهای آنها را برآورده نمی‌کنند، طرد کنند.
• این طرز تفکر می‌تواند منجر به روابط متشنج و دوستی‌های ناپایدار شود.

۷. ترس از تنهایی:

• افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی  ممکن است از تنهایی به شدت بترسند و برای جلوگیری از آن به هر قیمتی که شده به دنبال همراهی باشند.
• آنها ممکن است وابسته به روابط خود باشند، حتی اگر این روابط ناسالم یا سمی باشد.
• ترس از تنهایی می‌تواند منجر به تصمیمات پرخاشگرانه  و رفتارهای مخرب شود.