لوب پس سری یکی از ساختارهای کمتر شناخته شده مغز است که همه انسان‌ها آن را در داخل جمجه خود حمل می‌کنند.
در مغز انسان‌ها لوب پس سری در پشت جمجمه و درست بالای برآمدگی اکسپیتال قرار دارد. اگر شما به پشت سرتان دست بزنید این برآمدگی را می‌توانید احساس کنید.
لوب اکسپیتال را که همان لوب پس سری به شمار می‌آید قشر بینایی اولیه مغز را در خوی جای می‌دهد.
این ساختار برای درک دنیای بصری پیرامون اطراف شما مهم است. محققان می‌گویند لوب اکسپیتال هیچ کنترلی بر کاری که چشم‌های شما انجام می‌دهند ندارند.
در نتیجه در شناسایی آن چه که چشم‌های شما می‌بینند نقش دارند. هر ذره نوری که به چشم‌های شما می‌رسد توسط لوب پس سری هدایت می‌شود و جایی که پردازش، شناسایی و سازماندهی می‌شود.
اغلب مردم بینایی را به عنوان یک حس می‌شناسند؛ اما در واقع بینایی این گونه نیست. آن چه که ما به عنوان تصویر بصری درک می‌کنیم در واقع مجموعه عظیمی از ورودی‌ها و فرایندهای ذهنی جداگانه است که همه آن‌ها با یکدیگر ترکیب می‌شوند.
در این مطلب از مجله تخصصی برین مگ قصد داریم درباره لوب پس سری با شما صحبت کنیم.
لوب پس سری
قسمت عقبی مغز را محل نسبتاً عمده‌ای از قشر مغزی در بخش پسی هر نیمکره مغز تشکیل می‌دهد.
این قسمت از مغز مسئول پردازش اطلاعات بصری از چشم‌ها می‌باشد. قشر بصری اصلی، نیز به نام V1 یا قشر پهنید، در بخش عقبی قرار دارد و نقش کلیدی در پردازش بصری ابتدایی، مانند تشخیص لبه‌ها و خطوط، دارد.
همچنین، ناحیه‌های بصری دیگری در عقبی قرار دارند و مسئول پردازش بصری پیچیده‌تری مانند تشخیص اشیا و درک حرکت هستند. به طور کلی، قسمت عقبی مغز نقش مهمی در توانایی ما برای دیدن و تفسیر محرک‌های بصری ایفا می‌کند.
لوب پس سری چه وظایفی را بر عهده دارد؟
لوب اکسیپیتال در درجه اول مسئول پردازش اطلاعات بصری در مغز است و چندین عملکرد مهم مرتبط با بینایی را انجام می‌دهد. در اینجا برخی از عملکردهای کلیدی لوب اکسیپیتال اشاره می‌کنیم:
- ادراک بصری: لوب اکسیپیتال سیگنال‌های بصری را از چشم‌ها دریافت و پردازش می‌کند و به ما امکان می‌دهد دنیای اطراف خود را درک کنیم.
- ارتباط بینایی: لوب اکسیپیتال با سایر نواحی مغز همکاری می‌کند تا اطلاعات بصری را درک کند. این محرک‌های بصری را با تجربیات و دانش قبلی ادغام می‌کند تا به تشخیص اشیا، تشخیص چهره و آگاهی فضایی کمک کند.
- قشر بینایی اولیه: قشر بینایی اولیه که در لوب اکسیپیتال قرار دارد، مسئول پردازش اولیه بینایی است. به تجزیه و تحلیل و استخراج ویژگی‌های بصری اساسی مانند لبه‌ها، زوایا و جهت‌ها کمک می‌کند.
- حافظه دیداری: لوب اکسیپیتال نیز در شکل گیری و بازیابی حافظه بصری نقش دارد. این به ذخیره و یادآوری اطلاعات بصری کمک می‌کند.
همچنین به ما امکان می‌دهد اشیا یا صحنه‌های بصری قبلی را به خاطر بسپاریم و تشخیص دهیم.
- توجه بصری: لوب اکسیپیتال به توجه بصری کمک می‌کند و ما را قادر می‌سازد تا روی محرک‌های بصری خاص تمرکز کنیم و در عین حال اطلاعات نامربوط یا منحرف کننده را فیلتر کنیم.
توجه به این نکته مهم است که در حالی که لوب اکسیپیتال عمدتاً با بینایی مرتبط است، اغلب در ارتباط با سایر مناطق مغز برای پشتیبانی از فرایندهای شناختی پیچیده‌تر مربوط به درک و درک بصری کار می‌کند.
لوب اکسیپیتال چگونه به سایر اندام‌ها یا سیستم‌های بدن کمک می‌کند؟
لوب اکسیپیتال در درجه اول وظیفه پردازش اطلاعات بصری را بر عهده دارد و به طور مستقیم با سایر اندام‌ها یا سیستم‌های بدن به معنای مستقیم فیزیکی تعامل ندارد.
با این حال، نقش آن در پردازش و تفسیر محرک‌های بصری بر جنبه‌های مختلف شناخت و رفتار ما تأثیر می‌گذارد که می‌تواند به طور غیرمستقیم بر سایر اندام‌ها و سیستم‌های بدن تأثیر بگذارد.
در اینجا چند راه وجود دارد که لوب اکسیپیتال به طور غیرمستقیم به سایر اندام‌ها یا سیستم‌های بدن کمک می‌کند:
- هماهنگی چشم و دست: لوب اکسیپیتال همراه با سایر نواحی مغز که در بینایی نقش دارند، نقش مهمی در هماهنگی چشم و دست دارد.
اطلاعات بصری پردازشی توسط لوب اکسیپیتال به توانایی ما برای هدایت دقیق دست‌ها و انگشتان در کارهایی مانند دستیابی به اشیا، نوشتن یا ورزش کمک می‌کند.
این هماهنگی جنبه مهمی از کنترل حرکتی است و شامل تعامل لوب اکسیپیتال با سایر نواحی مغزی است که در برنامه ریزی و اجرای حرکتی نقش دارند.
- آگاهی و ناوبری فضایی: لوب اکسیپیتال به درک و درک روابط فضایی بین اشیا و محیط کمک می‌کند. این پردازش فضایی برای ناوبری و جهت یابی مهم است و به ما امکان می‌دهد موقعیت خود را در فضا درک کنیم و حرکت را تسهیل کنیم.
به طور غیر مستقیم، این می‌تواند بر عملکرد سیستم حرکتی و دهلیزی که در حفظ تعادل، هماهنگی حرکات و آگاهی فضایی نقش دارند، تأثیر بگذارد.
- بهزیستی عاطفی و روانی: درگیری لوب اکسیپیتال در ادراک بصری می‌تواند به طور غیرمستقیم بر رفاه عاطفی و روانی ما تأثیر بگذارد.
تجربیات بصری می‌توانند احساسات را برانگیزند و بر خلق و خوی ما تأثیر بگذارند و لوب پس سری این محرک‌های بصری را پردازش و تفسیر می‌کند.
به‌عنوان‌مثال، مشاهده تصاویر دلپذیر یا ناخوشایند می‌تواند پاسخ‌های احساسی مربوطه را برانگیزد. این حالات احساسی به نوبه خود می‌توانند بر عملکردها و سیستم‌های فیزیولوژیکی مختلف مانند ضربان قلب، فشار خون و تعادل هورمونی تأثیر بگذارند.
در حالی که در درجه اول با بینایی مرتبط است، ارتباطات و تعاملات لوب پس سری با سایر نواحی مغز به طیف گسترده‌ای از فرایندهای شناختی، رفتاری و احساسی کمک می‌کند که می‌تواند به طور غیرمستقیم بر عملکرد سایر اندام‌ها یا سیستم‌های بدن تأثیر بگذارد.
لوب پس سری در کجای مغز قرار دارد؟
لوب اکسیپیتال در قسمت پشتی مغز قرار دارد. در قسمت خلفی قشر مغز، که لایه بیرونی مغز است، قرار دارد. به طور خاص، در ناحیه خلفی نیمکره‌های مغزی، پشت لوب جداری و تمپورال قرار دارد. لوب پس سری از لوب جداری توسط شیار برجسته‌ای به نام شیار جداری – اکسیپیتال و از لوب گیجگاهی توسط یک چین به نام شیار اکسیپیتو – گیجگاهی جدا می‌شود.
توجه به این نکته ضروری است که لوب اکسیپیتال در هر دو نیمکره چپ و راست مغز وجود دارد.
لوب پس سری چقدر بزرگ است و وزن آن چقدر است؟
اندازه و وزن دقیق لوب اکسیپیتال در افراد مختلف می‌تواند متفاوت باشد. با این حال، به طور متوسط، لوب پس سری معمولاً حدود ۸-۱۲ سانتی متر طول دارد. از نظر وزن، لوب پس سری، همراه با بقیه مغز، معمولاً حدود ۲٪ از وزن کل بدن یک فرد را تشکیل می‌دهد. برای یک بزرگسال متوسط، این تقریباً ۱. کیلوگرم یا ۳ پوند است.
توجه به این نکته مهم است که اندازه و وزن لوب اکسیپیتال و همچنین مغز به طور کلی می‌تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند ژنتیک، سن، سلامت کلی و تفاوت‌های فردی باشد.
لوب پس سری از چه چیزی ساخته شده است؟
لوب اکسیپیتال مانند سایر نواحی مغز از ترکیبی از انواع مختلف بافت تشکیل می‌شود. این بافت‌ها برای انجام وظایف خود با هم کار می‌کنند. در اینجا اجزای اصلی لوب اکسیپیتال اشاره می‌کنیم:
- ماده خاکستری: لایه بیرونی لوب اکسیپیتال از ماده خاکستری تشکیل شده است که عمدتاً از اجسام سلول‌های عصبی، دندریت‌ها و سیناپس‌ها تشکیل شده است.
این جایی است که بیشتر پردازش اطلاعات مغز انجام می‌شود. به طور خاص، ماده خاکستری لوب اکسیپیتال حاوی قشر بینایی اولیه است که مسئول پردازش اولیه اطلاعات بصری است.
- ماده سفید: در زیر ماده خاکستری، ماده سفید وجود دارد که حاوی رشته‌های عصبی میلین دار است.
این فیبرها بین نواحی مختلف مغز ارتباط برقرار می‌کنند و امکان ارتباط و انتقال سیگنال‌ها را فراهم می‌کنند. در لوب اکسیپیتال، مسیرهای ماده سفید برای انتقال اطلاعات بصری از قشر بینایی اولیه به سایر بخش‌های مغز درگیر در پردازش و تفسیر بصری سطح بالاتر عمل می‌کنند.
- رگ‌های خونی: مانند تمام نواحی مغز، لوب اکسیپیتال از شبکه‌ای از رگ‌های خونی خون تأمین می‌شود. رگ‌های خونی اکسیژن و مواد مغذی لازم برای عملکرد صحیح سلول‌های مغز را فراهم می‌کنند.
به طور کلی، لوب پس سری، همراه با سایر مناطق مغز، ساختار پیچیده‌ای است که از انواع مختلفی از بافت‌ها تشکیل شده است که برای پشتیبانی از پردازش بصری و ادراک هماهنگ عمل می‌کنند.
لوب اکسیپیتال در افرادی که نابینا هستند چه می‌کند؟
لوب اکسیپیتال در درجه اول مسئول پردازش اطلاعات بصری است، بنابراین عملکرد آن در افراد نابینا به طور قابل توجهی تغییر می‌کند. اثرات خاص روی لوب اکسیپیتال بستگی به علت و نوع کوری ممکن است متفاوت باشد.
در اینجا توضیحی در مورد چگونگی تأثیر لوب اکسیپیتال در افراد مبتلا به نابینایی آمده است:
- سازماندهی مجدد عملکردها: در برخی موارد نابینایی، لوب اکسیپیتال ممکن است تحت فرایندی قرار گیرد که به نام سازماندهی مجدد متقابل مدال شناخته می‌شود.
این بدان معنی است که سایر نواحی حسی، مانند آنهایی که مسئول لمس یا شنوایی هستند، ممکن است تا حدی عملکرد لوب اکسیپیتال را بر عهده بگیرند.
به‌عنوان‌مثال، مناطقی از مغز که در لمس یا شنوایی درگیر هستند ممکن است به اطلاعات بصری واکنش بیشتری نشان دهند یا به پردازش محرک‌های غیربصری برای جبران فقدان ورودی بصری کمک کنند.
- پردازش شنوایی یا لمسی: لوب اکسیپیتال در افراد نابینا ممکن است هنگام پردازش اطلاعات شنوایی یا لامسه فعال‌تر شود. این نشان می‌دهد که لوب اکسیپیتال ممکن است به پردازش ورودی حسی غیربصری کمک کند و به جبران کمبود تحریک بصری کمک کند.
چه بیماری و اختلالات رایجی بر لوب اکسیپیتال تأثیر می‌گذارد؟
در بینایی و سایر عملکردهای مرتبط شوند. در اینجا چند مورد متداول وجود دارد:
- سکته مغزی: سکته مغزی زمانی رخ می‌دهد که خون رسانی به مغز مختل شود و منجر به آسیب سلول‌های مغزی شود. اگر لوب اکسیپیتال تحت تأثیر سکته باشد، می‌تواند منجر به اختلالات بینایی، مانند از دست دادن بینایی یا نقص میدان بینایی شود.
- آسیب مغزی تروماتیک (TBI): ضربه یا تکان شدید به سر می‌تواند باعث آسیب مغزی شود. اگر لوب اکسیپیتال در TBI آسیب ببیند، می‌تواند منجر به اختلالات بینایی، اختلال در تشخیص اشیا و مشکل در ادراک بینایی شود.
- صرع لوب پس سری: این نوعی از صرع است که با تشنج‌هایی که منشأ آن در لوب اکسیپیتال ایجاد می‌شود.
تشنج می‌تواند به صورت توهمات بصری، جرقه‌های نور یا سایر انحرافات بینایی ظاهر شود.
- تومورهای لوب اکسیپیتال: تومورهایی که در لوب پس سری ایجاد می‌شوند، بسته به اندازه و محل تومور، می‌توانند منجر به اختلالات بینایی مانند تاری دید، نقص میدان بینایی یا حتی از دست دادن دید جزئی یا کامل شوند.
- میگرن همراه با اورا: برخی از افراد مبتلا به میگرن قبل از مرحله سردرد، یک اختلال بینایی به نام هاله را تجربه می‌کنند. این هاله‌ها می‌توانند شامل تغییرات بصری موقت از جمله نورهای سوسو زن، خطوط زیگزاگ یا نقاط کور باشند که می‌تواند به اختلال عملکرد لوب پس سری مرتبط باشد.
توجه به این نکته مهم است که علائم خاص و شدت این شرایط می‌تواند بستگی به فرد و آسیب شناسی خاص در لوب پس سری متفاوت باشد. تشخیص و درمان مناسب توسط یک متخصص پزشکی برای مدیریت مؤثر این شرایط بسیار مهم است.
درمان‌های متداول برای بهبود لوب اکسیپیتال چیست؟
روش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توان برای بهبود عملکرد لوب اکسیپیتال، بستگی به شرایط یا موضوع خاص، استفاده کرد.
در اینجا برخی از درمان‌های رایج اشاره می‌کنیم:
- بینایی درمانی: بینایی درمانی شکلی تخصصی از درمان است که هدف آن بهبود مهارت‌های بینایی و پردازش از طریق یک سری تمرینات و فعالیت‌هاست. این می‌تواند برای شرایطی مانند تنبلی چشم (تنبلی چشم)، استرابیسم (چشم‌های ضربدری)، یا مشکلات در پردازش بینایی مفید باشد.
- داروها: در برخی موارد، ممکن است داروها برای مدیریت شرایط خاصی که بر لوب اکسیپیتال تأثیر می‌گذارند، مانند میگرن یا تشنج، تجویز شود. این داروها معمولاً توسط یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی تجویز و نظارت می‌شوند.
- توان‌بخشی شناختی: توان‌بخشی شناختی بر بهبود عملکردهای شناختی مختلف از جمله پردازش بینایی، توجه و حافظه تمرکز دارد. این شامل تمرینات و تکنیک‌های ساختاری است که توانایی‌های شناختی خاصی را هدف قرار می‌دهد و می‌تواند برای رفع نیازهای فردی طراحی شود.
- وسایل کمکی: وسایل کمکی، مانند ذره بین یا وسایل کمک بصری، ممکن است برای افراد دارای اختلالات بینایی یا مشکلات پردازش بینایی مفید باشد. این دستگاه‌ها می‌توانند حدت بینایی را افزایش دهند یا برای کارهای بصری خاص پشتیبانی کنند.
- تغییرات سبک زندگی: عادات سبک زندگی سالم، مانند ورزش منظم، خواب کافی و رژیم غذایی متعادل، می‌تواند از سلامت کلی مغز، از جمله لوب اکسیپیتال حمایت کند. ایجاد تغییرات مثبت در سبک زندگی می‌تواند تأثیر مثبتی بر عملکرد شناختی و توانایی‌های پردازش بصری داشته باشد.
مهم است که با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی یا متخصصی مشورت کنید که می‌تواند وضعیت خاص شما را ارزیابی کند و مناسب‌ترین گزینه‌های درمانی متناسب با نیازها و اهداف شما را توصیه کند.
