تاریخچه اضطراب: تاکمل اضطراب از یونان باستان تا روان پزشکی مدرن چیست؟

 پیشرفت درمان در دهه ۵۰

شناخت درمانی کلاسیک که به شناخت درمانی نیز نام دارد در شروع دهه ۱۹۶۰ بررسی شد.

شکل‌های مدرن‌تری از شناخت درمانی شامل درمان کلاسیک، درمان‌های مواجهه، آموزش مهارت‌های رفتاری و حل مسائل اجتماعی می‌باشد.

این درمان شناختی یکی از محبوب‌ترین راحل‌های درمانی اختلال اضطراب به شمار می‌آید؛ زیرا نشان دهنده نتایج خوبی است.

در قرن ۱۹۶۰ محققان متوجه شدند که انواعی از داروها وجود دارند که می‌توانند علائم اضطراب را مدیریت کنند.

روانپزشکان از بستری کردن بیماری‌های روانی در مراکز بهداشتی دوری کردند و به جای آن به درمان‌های سرپایی روی آوردند.

دانشمندان داروهای جدیدی از اضطراب را با عوارض جانبی کمتر را کشف کردن که در کاهش علائم بسیار مؤثر بوده است.

تاریخچه داروهای ضد اضطراب

تا اواسط دهه بیستم از داروها برای کنترل و درمان اختلالات اضطرابی استفاده نمی‌شود؛ ولی با گذشت زمان پزشکان شروع به تجویز داروهای زیر کردند:

• مهار کننده مونو آمین اکسداز
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای
• بنزودیازپین‌ها
• مسدود کننده‌های بتا

این داروها برای درمان علائم اضطراب، بسیاری از بیماران مؤثر بودند؛ ولی بعضی از داروهای ضد افسردگی که آرام بخش و خواب آور می‌باشند خطر اعتیاد را به همراه داشتند؛ اما هنوز هم با پیشرفت علم، داروی بنزودیازپین را تجویز می‌کنند.

محققان از همان ابتدا در تلاش بودند که چگونه علائم اضطراب را کاهش دهند؛ اما زمان‌های زیادی طول کشید تا درمان‌های مفید را پیدا کنند.

سه قرن بعد در دهه ۱۹۸۰ پزشکان موفق شدن داروهای ضد افسردگی، مهار کننده‌های باز جذب سروتونین را با نام‌های SSRI و SNRI را کشف کردند که خطر اعتیاد کمتری نسبت به داروهای دیگر دارد.

در قرن‌های اخیر روان‌پزشکان روش‌های کاملاً طبیعی را در کنار استفاده از داروها و روان درمانی درک کردند.

درمان‌های طبیعی در بیشتر موارد به افرادی که اختلال اضطراب دارند توصیه می‌شود؛ زیرا به کاهش علائم آن‌ها کمک‌های مؤثری می‌کند که شامل موارد زیر است:

 روش‌های آرام سازی؛ مانند مدیتیشن

• یوگا
• ورزش منظم
• غذاهای سالم و حاوی فیبر زیاد