اختلال اضطراب جدایی نحوه تشخصی و درمان مناسب آن کدامند؟

 در این مطلب از مجله تخصصی برین مگ قصد داریم درباره علت، درمان و تشخیص اختلال اضطراب جدایی با شما صحبت کنیم.

بیشتر والدین زمانی که به سرکار می‌روند یا می‌خواهند خرید کنند مجبورند کودک خود را نزد پرستار یا حتی یکی از اعضای خانواده رها کنند.

زمانی که کودک از والدین خود جدا می‌شود احساس می‌کند که قرار است، هیچ‌وقت آن‌ها را نبیند و اضطراب و ترس شدیدی وجود آن را فرا می‌گیرید.

اضطراب جدایی تقریباً بین ۶-۱۸ ماهگی اتفاق می‌افتد و در این زمان کودک وابستگی خود را نسبت به والدین درک می‌کند.

اما زمانی که این وابستگی نسبت به والدین تمام نمی‌شود چه اتفاقی می‌افتد؟

وقتی اضطراب جدایی در فرزندان به هیچ عنوان از بین نمی‌رود یا بعد از یک رویداد آسیب زا در زندگی تبدیل به یک نگرانی جدید می‌شود والدین باید چه واکنشی نشان دهند؟

درمورد بزرگسالی که هنوز با اختلال اضطراب جدایی سروکار دارند چطور؟ تا انتهای مقاله با ما همراه باشید تا به تمامی سوالات شما پاسخ دهیم.

اختلال اضطراب جدایی چیست؟

اضطراب جدایی زمانی اتفاق می‌افتد که وقتی  از عزیزانتان جدا می‌شوید، احساس عصبانیت و اضطراب می‌کنید.

این همان اضطراب جدایی  نیست که معمولاً نوزادان و کودکان نوپا تجربه می‌کنند، در حالی که ممکن است بعضی از افراد این موضوع را با  اختلال اضطراب جدایی اشتباه بگیرند.

معمولاً اضطراب جدایی به دلیل ترس از خانه و خانواده اتفاق می‌افتد و نگرانی‌ها  در این افراد بیش از حد و مداوم است.

اختلال اضطراب جدایی شامل موارد زیر است:

  • ترس‌ها و نگرانی‌های مداوم و فرضیه‌های وحشتناک که ممکن است در صورت وقوع آن اتفاق، جدایی رخ می‌دهد.
  • امتناع از رفتن به مدرسه یا ترک خانه
  • وقتی که فرد که به آن دلبستگی دارند آن جا حضور ندارد نمی‌توانند بخوابند.
  • کابوس‌های شبانه
  • علائم جسمی مانند سردرد، حالت تهوع و کم اشتهایی
 

در حالی که اختلال اضطراب جدایی بیشتر در کودکان و نوجوانان اتفاق می‌افتد؛ اما بعضی از افراد بزرگسال می‌توانند اضطراب جدایی را تجربه کنند.

تحقیقات در سال ۲۰۰۸ نشان می‌دهد که حدود ۴.۱ درصد از کودکان به اختلال اضطراب جدایی مبتلا هستند.

و تقریباً ۳۶.۱ درصد از آن‌ها درمان نمی‌شوند و به زندگی با این اختلال اضطرابی تا دوران  بزرگسالی ادامه می‌دهد.

تفاوت و شباهت  اضطراب جدایی در کودکان و بزرگسالان چیست؟

یک مطالعه در سال ۲۰۱۰  نشان می‌دهد که اختلال اضطرابی جدایی در بزرگسالان شناسایی شد و حتی هنوز هم زمانی تشخیص داده می‌شود که فرد بیمار علائم اختلال هراس را نداشته باشد.

در اغلب موارد اختلال اضطراب جدایی در کودکان و بزرگسالان بسیار شبیه به هم به نظر می‌رسند؛ اما  چند تفاوت جزئی با یکدیگر دارند.

بزرگسالان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی وقتی می‌خواهند از فردی که به آن دلبستگی دارند جدا شوند احساس اضطراب و ترس شدیدی وجود آن‌ها را فرا می‌گیرد درست مانند کودکانی که  نگران جدایی از والدین خود هستند.

تفاوت اصلی اختلال اضطرابی بین کودکان و بزرگسالان این است که بزرگسالان ممکن است علائم اضطرابی خود را بهتر تشخیص می‌دهند و می‌توانند آن را به صورت ظاهری نشان ندهند.

بزرگسالان بیشتر ترس از جدایی فرزندانشان را دارند در صورتی که کودکان ترس از جدایی از والدین خود را دارند.

درحالی‌که اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالان نیز می‌تواند ظاهر شود، محققان بر این باورند که ترس و نگرانی‌های مداوم در دوران کودکی بیشتر از دوران بزرگسالی است.

اکثر بزرگسالان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی بیشتر عمر خود را با این بیماری زندگی می‌کنند.

اختلال اضطراب جدایی

تفاوت‌های بین اضطراب جدایی و اختلال اضطراب جدایی چیست؟

اضطراب جدایی یک امر طبیعی از رشد کودک است؛ اما اختلال اضطراب جدایی یک ترس خیلی شدید از جدایی مراقبین اصلی می‌باشد این امر بسیار شدید است  و از نظر رشدی مناسب نیست.

اضطراب جدایی زمانی به اختلال تبدیل می‌شود که این اضطراب‌ها با رفتارهای مناسب سن تداخل داشته باشد.

علائم اضطراب جدایی در کودکان چیست؟

اختلال اضطراب جدایی در کوکان اغلب در محیط پیش‌دبستانی یا مهد کودک اتفاق می‌افتد کودک شما ممکن است از رفتن به  این مکان‌ها امتناع کند یا در هنگام  ترک شما گریه کند و عصبی شود.

سایر علائم اختلال اضطرابی در کودکان  شامل موارد زیر است:

  • ترس از اینکه در هنگام جدایی از والدین برای آن‌ها اتفاقی بیفتد
  • ارس از گم شدن
  • ترس از تنهایی
  • دنبال والدین خود در خانه می‌روند
  • کابوس‌ها
  • شب اداری شبانه
 

علائم اضطراب جدایی در بزرگسالان چیست؟

  • حمله‌های پانتیک  زمانی رخ می‌دهد که نمی‌توانید به فرد عزیز خود دسترسی پیدا کنید.
  • ترس از اینکه شما یا یکی از عزیزانتان هنگام جدا شدن آسیب ببینید.
  • عدم ارتباط با دیگران
  • مشکلاتی در تمرکز
 

علائم فیزیکی اضطراب جدایی در کودکان و بزرگسالان چیست؟

  • معده درد
  • سردرد
  • سرگیجه
  • حالت تهوع و استفراغ
  • درد قفسه سینه
  • تنگی نفس

اضطراب جدایی در کودکان و بزرگسالان چه عوارضی دارد؟

اختلال اضطراب جدایی یک بیماری جدی است که باید درمان شود؛ زیرا کیفیت زندگی شما را کاهش می‌دهد.

این  استرس‌ها کار، مدرسه و ارتباط برقرار کردن با دیگران را مختل می‌کند همچنین اختلال اضطراب جدایی می‌تواند منجر به  مشکلات روانی و فیزیکی زیادی شود که شامل موارد زیر است:

  • نگرانی‌های شدید و مداوم
  • اختلالات خواب
  • افسردگی شدید
  • سایر اختلالت اضطراب مانند اضطراب فراگیر، اختلال اضطراب اجتماعی
  • اختلال اضطرابی وسواس اجباری
 

چگونه اضطراب جدایی را در کودکان تشخیص می‌دهند؟

ارائه دهنده درمانی در مورد علائم فرزندتان سؤالاتی را می‌پرسد و یا این که چه مدت زمانی فرزند شما این را علائم را دارد.

به طور کلی علائم  باید حداقل به مدت چهار هفته ادامه داشته باشد تا به عنوان اختلال اضطراب جدایی آن را در نظر بگیرند.

اختلال اضطراب جدایی

ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی فرزند شما ممکن است تعدادی آزمایش برای تشخیص اختلال اضطراب جدایی انجام دهد. آنها ممکن است فرزند شما را در صحنه جدایی مشاهده کنند.

مشاوره مراقبت‌های بهداشتی از شما در مورد سابقه  پزشکی و خانوادگی فرزندتان سئوالاتی را می‌پرسد.

همچنین باید این نشانه‌ها اختلالات عمده‌ای در فعالیت‌های طبیعی افراد داشته باشند.

چگونه اضطراب جدایی را در بزرگسالان تشخیص داده می‌شود؟

در بیشتر مواقع مشاوره هابی درمانی سوالاتی را راجب به سابقه خانودگی و علائم شما می‌پرسند.

همچنین ممکن است با اجازه شما از اعضای خانواده یا دوستان نزدیک، درباره علائم شما سؤالاتی را بپرسند.

به این ترتیب آن‌ها می‌توانند تشخیص دهند که چگونه علائم شما بر زندگی روز مره تأثیر می‌گذارند و در صورت شدید بودن علائم، شما را به یک روان پزشک معرفی می‌کند.

علائم اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالان باید سه معیار داشته باشد که شامل موارد زیر است:

  • حداقل به مدت شش ماه علائم در بزرگسالان وجود داشته باشد
  • علائم اختلال عمده در فعالیت‌های طبیعی داشته باشد.
  • قادر به توضیح دادن علائم خود نباشند.
 

علت اختلال اضطراب جدایی چیست؟

هیچ دلیل شناخته شده‌ای برای ایجاد اختلال اضطراب جدایی توسط محققان کشف نشده است؛ اما به نظر می‌رسد عوامل خطر زیادی در ابتلا کودک به این اختلال اضطرابی نقش دارند.

تحقیقات در سال۲۰۰۰ نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی در ایجاد اختلال اضطرابی جدایی ممکن است که نقش داشته باشند.

بعضی از افراد ممکن است در معرض سطوح بالاتری از اضطراب و ترس جدایی از شخصیت‌های اصلی زندگی خود باشند.

اگر کودکی والدین نزدیک آن به اضطراب یا افسردگی مبتلا باشند ممکن است در معرض خطر بیشتری از این اختلال اضطرابی قرار بگیرد.

با این حال در سال ۲۰۰۸ محققان به این نتیجه رسیدند که اختلال اضطراب جدایی در دوران کودکی بیشتر تحت تأثیر عوامل محیطی است.

 

اختلال اضطراب جدایی کودکان، در اثر عوامل ژنتیکی و محیطی می‌تواند اتفاق بیفتد که شامل موارد زیر است:

  • مرگ خانواده
  • طلاق والدین
  • غیبت مدت زمان طولانی والدین
  • جا به جایی جغرافیایی
  • تغییر مدرسه
  • والدینی که اعتیاد به مواد مخدر و الکل دارند
  • فرزند خواندگی
 

عوامل خطر اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالان چیست؟

  • مرگ عزیزان
  • تغییراتی در سبک زندگی
  • تربیت سخت‌گیرانه خانواده
  • تشخیص سایر اضطراب  سلامت روان در دوران بزرگسالی
اختلال اضطراب جدایی

عوامل خطر اصلی همان‌طور که در مطالب بالا به آن اشاره کردیم اختلال اضطراب جدایی درمان نشده در دوران کودکی است و تا دوران بزرگسالی همراه فرد باقی می‌ماند.

زمانی که مشاوره درمانی اختلال اضطراب جدایی را در شما یا فرزندتان تشخیص داد، با کمک گزینه‌های درمانی متفاوت می‌توانید از اختلالات اضطراب جدایی خود را درمان کنید.

برای درمان اختلال اضطراب جدایی دارو و روان درمانی می‌تواند به کودک شما کمک کند تا با اضطراب‌های خود با شیوه مثبتی مبارزه کنید.

مؤثرترین روش درمانی، درمان شناختی رفتاری CBT است که به کودکان تکنیک‌های مقابله با اضطراب‌های خود را آموزش می‌دهد.

این روش‌ها شامل تکنیک‌های تمدد اعصاب مانند تنفس عمیق، ذهن آگاهی و مدیتیشن است.

درمان تعاملات والد با کودکان  راه دیگر درمان اضطراب اجتماعی است که شامل موارد زیر است:

تعامل کودک محور

تست افسردگی کودکان (CDI) که بر روی بهبود کیفیت زندگی سالم و رابطه والدین و کودک تمرکز دارد که شامل توجه و تمجید نسبت به کودک است و به  احساس امنیت آن کمک می‌کند.

تعاملات مبتنی بر شجاعت

(BDI) یک تست است که میزان افسردگی را تعیین می‌کند و به والدین دلیل اضطراب و ترس‌های فرزندشان را آموزش می‌دهد.

روان شناس درمانی قصد دارند که شجاعت را در فرزند شما ایجاد کند. این درمان، موقعیت‌های که باعث احساس اضطراب در فرد می‌شود را نشان می‌دهد و برای واکنش‌های مثبت، پاداش تعیین می‌کند.

تعامل‌های مبتنی بر والدین

(PDI) مهارتی است که به والدین آموزش می‌دهد که با دیگران ارتباط برقرار کنند این امر به والدین کمک می‌کند که مدیریت رفتار ضعیف فرزند خود را به دست آورند.

محیط مدرسه و مهد کودک  راه دیگری برای درمان موثر است. کودک شما زمانی که احساس استرس و اضطراب می‌کند به مکانی ایمن نیازمند است.

همچنین باید راهی وجود داشته باشد که زمانی فرزندتان از شما دور است با شما در ارتباط باشد. مثلاً زمانی که در مدرسه است از مدیر او بخواهید که در ساعت مشخصی بتواند با شما تماس بگیرید.

در نتیجه معلم فرزند شما باید آن را به ارتباط برقرار کردن با سایر ههم کلاسی ها تشویق کند.

داروها

هیچ دارویی برای اختلال اضطراب جدایی وجود ندارد در صورت بی‌اثربودن سایر درمان‌ها، گاهی اوقات در کودکان بزرگ‌تر از داروهای ضدافسردگی را  پزشکان تجویز می‌کنند.

این تصمیم را باید پزشک با توجه به علائم فرزند شما بگیرد؛ زیرا این داروها به دلیل عوارض جانبی که دارند ممکن است اثرات مخربی بر روی سلامت کودک بر جای بگذارد.

اثرات اضطراب جدایی بر زندگی خانوادگی چیست؟

رشد عاطفی و اجتماعی هر دو به صورت جدی تحت تأثیر اضطراب جدایی قرار می‌گیرند. این وضعیت‌ها باعث می‌شود که کودک از عملکردهای طبیعی که باعث رشد آن می‌شود اجتناب کند.

همچنین این امر می‌تواند بر زندگی اجتماعی تأثیر بگذارد. بعضی از این مشکلات شامل موارد زیر است:

  • عملکردهای خانوادگی با رفتارهای منفی محدود می‌شود.
  • والدین وقت کمی را برای خود می‌گذارد که این امر منجر به نا امیدی در آن‌ها می‌شود.
  • سایر فرزندان خانواده مانند برادر و خواهر که به کودک مبتلا به اضطراب جدایی حسادت می‌کنند.
اختلال اضطراب جدایی

برای کنترل اضطراب جدایی در خانه چه کاری انجام دهیم؟

آموزش‌ها و روش‌های مقابله  ممکن است که به مدیریت علائم شما کمک کند بعضی از کارهایی که می‌توانید برای کنترل اضطراب جدایی خود انجام دهید شامل موارد زیر است:

  • اطلاعات خود را درباره اضطراب جدایی افزایش دهید.
  • تشخیص دهید چه عواملی باعث اضطراب جدایی شما می‌شوند.
  • از تکنیک‌های تمدد اعصاب استفاده کنید.
  • استرس خود را کنترل کنید.
  • تغذیه مناسب داشته باشید.
  • به صورت مداوم ورزش کنید.

داشتن یک کودت مبتلا به اختلال اضطراب جدایی می‌تواند برای کودک و والدین آن خسته کننده و عذاب آور باشد.

بزرگسالانی که با این اختلال اضطرابی دست و پنجه نرم می‌کنند ممکن است به‌مرورزمان دچار افسردگی شوند.

این موضوع مهم است که بدانید شما تنها نیستید و دیگران نیز مانند شما با این موضوع سروکار دارند.

همچنین درمان می‌تواند علائم اضطرابی شما را کاهش دهد به ویژه زمانی که کل خانواده درگیر مشکل شما هستند.

اولین قدم برای مبارزه با اختلال اضطراب جدایی در خواست کمک از مشاوره درمانی است.